در بسیاری از کودکان، فقط با عینک صحیح (به‌ویژه آنیزومتروپی) بهبود قابل‌توجهی رخ می‌دهد. پایش دید هر ۶–۱۲ هفته برای تنظیم نسخه و ارزیابی پاسخ انجام می‌شود.

بستن برنامه‌ریزی‌شده چشم قوی برای واداشتن مغز به استفاده از چشم تنبل. مدت روزانه بسته به شدت آمبلیوپی و سن متغیر است؛ قطع یا کاهش باید تدریجی باشد تا خطر برگشت کمتر شود.

چکاندن قطره آتروپین در چشم قوی (طبق نسخه) برای کاهش تمرکز آن و تشویق استفاده از چشم ضعیف؛ گزینه مفید در کودکانی که پچ را تحمل نمی‌کنند.

استفاده از فیلترهای نیمه‌شفاف روی عینک چشم قوی برای کاهش وضوح و تقویت تحریک چشم ضعیف؛ به‌ویژه در مدرسه/فضای عمومی پذیرش بهتری دارد.

تمرین‌های ساختارمند برای ارتقای همکاری دوچشمی (باینکیولار). در برخی کودکانِ منتخب، ابزارهای دیجیتال/بازی‌های دوچشمی می‌توانند کمک مکمل باشند (مطابق نظر پزشک).

در آمبلیوپی محرومیتی (مثل افتادگی شدید پلک یا کاتاراکت)، اقدام جراحی زودهنگام برای رفع مانع ضروری است. جراحی عضلات چشم برای هم‌راستا کردن نیز در موارد منتخب انجام می‌شود (برای بهبود شرایط آموزش بینایی، نه به‌تنهایی درمان آمبلیوپی).

نقاط طلایی درمان در سال‌های اول زندگی است؛ اما کودکان بزرگ‌تر نیز از درمان سود می‌برند. تصمیم با چشم‌پزشک است.

بسته به شدت و همکاری، از چند ماه تا بیش از یک سال. پس از بهبود، برنامه نگه‌دارنده برای جلوگیری از عود توصیه می‌شود.

گزینه‌هایی مانند آتروپین یا فیلترهای شفاف، و نیز رهیافت‌های انگیزشی/بازی‌محور وجود دارد که پزشک معرفی می‌کند.